Een magisch boek over hoe je de wereld redt door te tuinieren

Tijdens mijn vakantie in de Zwitserse Alpen las ik De tuinjungle van bijenprofessor Dave Goulson. De inhoud van het boek en wat ik zag in de natuur leken soms met elkaar te interfereren. Heel apart, zoals wanneer je online iets opzoekt en je daarna over dat item advertenties krijgt. Bijvoorbeeld de metalic kleurige torretjes (zie foto), waarover ik me verwonderde tijdens een wandeling. ’s Avonds las ik dat ze met planten voor tuincentra zijn meegekomen uit verre oorden en in Engeland een slachting onder de inheemse insecten veroorzaken. Of dit: mijn reisgenote vertelt dat ze zin heeft om muffins te bakken en op zoek gaat naar een recept, ik ga lezen en sla het boek van Goulson open en het begint met een recept met muffins. Nou ja! De muffins smaakten een paar uur later heerlijk, met zelf geplukte bosbessen :-).

Ratelaar

Vlak voor mijn vakantie had ik het veldje gemaaid waar ik een bloemenweide wil laten ontstaan. Ik ben daar wat ongeduldig over, en begin plannen te maken om bij thuiskomst ‘vals te spelen’, wat gaten te graven en weideplanten erin te zetten of te zaaien. Ik sla het boek open en ik lees over de ratelaar: “Het is een eenjarige, wat ongewoon is voor een weideplant, maar jonge plantjes creëren hun eigen ruimte door in te pluggen op de wortels van het gras in de buurt en de voedingsstoffen eruit te zuigen, als een soort vampiers. Het gras verwelkt en wordt in zijn groei gestuit, waardoor er ruimte voor de ratelaar overblijft, en heel belangrijk, voor andere wilde bloemen die voet aan de grond proberen te krijgen.” Ik vind het een ideale oplossing.
En wat ik me bijvoorbeeld nooit heb gerealiseerd is het volgende: doordat de vlinderstruik zo aantrekkelijk is voor vlinders, komen sommige planten, die slechts door één soort vlinder bestoven worden, tekort aan vlinderbezoek, en vormen minder/geen zaad. Ik schrap meteen mijn plan om een vlinderstruik te planten. De dag daarop wordt ik bezocht door een vlinder die op mijn hand komt zitten. Met zijn roltong blijft hij maar likken aan mijn hand, heel ontroerend (foto). 

Schokkend

Een zeer schokkend feit: als er geen voedselverspilling zou zijn, kun je het huidige oppervlakte aan landbouwgrond op de wereld inkrimpen met de totale oppervlakte van Noord-Amerika en Australië samen.

Zo kan ik nog wel even doorgaan over dit inspirerende boek, dat ook ingaat op de functie oorwurmen, bijen, motten, mieren, wormen, vijvers en de schade die allerlei gif veroorzaakt (echt schokkend) en dat af en toe een heerlijk droogkomische anekdote geeft waar ik zo om moest lachen dat het chalet stond te schudden.

En wat blijkt: de opbrengst van een moestuin van mensen zoals wij, is per vierkante meter hoger dan die van de intensieve landbouw. Dat ondersteunt het pleidooi voor meer volkstuinen rondom steden.

Geeske Coebergh

Dave Goulson, De tuinjungle: Tuinieren om de wereld te redden, Uitgeverij Atlas Contact (304 pagina’s)